Bombowcu, Opoko moja, muzy natchnienie,
Obym cię pucując wydał ostatnie tchnienie,
Ażeby każden piękność twą w całej ozdobie,
Mógł oglądać i czas długi, po moim zgonie,
A ja już dziś podziwiać cię mogę frontalnie,
Bom cię pucował długo i nad wyraz pilnie,
[…]
Właśnie pieszo nadciągnął pewien młody panek,
Którego nie zrymuję inszej niźli ganek,
Spieszony był gdyż wczoraj uciekła mu owca,
I by zapłakał zobaczywszy stan bombowca,
lecz płuca jego wnet kaszlem się odezwały,
gdyż przez lata długie w jego ciele marniały,
Gdy ten już za młodu, nie bacząc na swej matki
przestrogi, ni rozsądek zdrowy, ni kamczatki
wdzięki, samojeden był niczym raków tuzin,
A licznych fajków pozazdrościłby mu gruzin,
[…]
Wtem z nagła w ogrom pracy z całych sił się żółcił.
Nawet na porę późną zbytnio nie marudził,
Peta wyciągnął, niuchnął, wspomniał stare czasy,
Gdy jeszcze miał płuca, a nie pęto kiełbasy,
PS’a odkurzył, płytkę przetarł, ręką bezwiedną
I trzy części przeszedł, jakoby były jedną,
A sterty korekt, kuców, tomiszcz i dewiantów,
zaśmiecających bombowca nawet nie ruszył.
Nie jestem Mickiewiczem, więc aktu jest krótka, rymy mierne, a pomiędzy fragmentami nie ma logicznego powiązania.
~Byleco
Sorry, że tylko jeden mem, sorry, że znowu zapomniałem nazwę tej zjebanej mangi, ale no, komu by się chciało pamiętać xD
~Szyzumik
Rozdziały:
Mieruko: 8
Zosia Samosia tarmosi se cosia: 10
